افزودنی های بتن؛ انتخاب مهندسی برای اجرای مطمئن
کیفیت بتن فقط به طرح اختلاط وابسته نیست؛ افزودنی مناسب با دوز دقیق میتواند کارایی، دوام و زمانگیری بتن را برای شرایط واقعی پروژه—خصوصاً شبکاری و پمپاژ—بهینه کند
انواع افزودنی ها و کاربرد ها
فوق روان کننده
کاربرد: افزایش کارایی بدون افزایش آب؛ پمپاژ روان با اسلامپ کنترلشده
مزایا: کاهش نسبت آب به سیمان، بهبود مقاومت و تراکم
نکته: از اُور-دوز پرهیز شود؛ افت روانی با زمان مانیتور میشود
دیر گیر
کاربرد: افزایش زمان کارپذیری در صفهای ترافیکی یا مسیر طولانی
مزایا: جلوگیری از سردجوشی، حفظ اسلامپ در طول حمل
نکته: با دکل/لولهای سازگار است؛ پایش زمان گیرش الزامیست
زود گیر
کاربرد: کاهش زمان گیرش در هوای سرد/شیفتهای فشرده
مزایا: کاهش زمان قالببرداری، کنترل ریسک آبانداختگی
نکته پمپاژ: دوز بالا میتواند ویسکوزیته را بالا ببرد؛ تنظیم همزمان اسلامپ انجام میشود
کاهنده آب/روان کننده معمولی
کاربرد: رسیدن به اسلامپ هدف با نسبت آب کمتر
مزایا: کاهش آبانداختگی و جداشدگی
هوا زا
کاربرد: افزایش مقاومت در برابر یخبندان/ذوب و چرخههای انجماد
مزایا: کاهش نفوذپذیری و کَندی ترکهای حرارتی
نکته: روی مقاومت فشار اثرگذار است؛ در طرح اختلاط لحاظ میشود
ضد یخ بتن
کاربرد: حفظ هیدراتاسیون در دمای پایین
مزایا: کاهش تأخیر گیرش سرد، جلوگیری از یخزدگی آب آزاد
نکته: نسبت با سیمان و کلرایدها طبق استاندارد ملی کنترل میشود
پروتکل انتخاب و دوزینگ
پایش متغیرها
دمای محیط/بتن، فاصله حمل، شیب مسیر، زمانبندی پمپ
محاسبه دوز
بر اساس دستورالعمل تولیدکننده و تجربه میدانی؛ کالیبراسیون حجمی قبل از بارگیری
کنترل کیفیت میدانی
تست اسلامپ در محل، پایش زمان گیرش و نمونهگیری استوانهای در صورت درخواست
سازگاری با پمپاژ
لزجت و ذرات معلق برای عدم گرفتگی لوله و هد پمپ تنظیم میشود
سوالات پرتکرار
بسته به دما و زمانبندی؛ اغلب دیرگیر + فوقروانکننده برای حفظ کارایی و پمپاژ روان انتخاب میشود.
در دوز استاندارد و با طرح اختلاط صحیح، مقاومت نهایی کنترل میشود؛ اُور-دوز ممنوع.
بنابر نوع افزودنی؛ عمدتاً پیشدوز در کارخانه و در صورت نیاز تنظیم جزئی در محل.
معمولاً ۸–۱۲ سانت (بسته به مسیر/ارتفاع/نوع سنگدانه)؛ در محل تست و فاینتیون میشود.